Συζητώντας μαζί


Η Εκκλησία απαντά σε ερωτήματα που προκύπτουν από τον “Κώδικα Da Vinci”


1. Πώς παρουσιάζεται το πρόσωπο του Χριστού στο μυθιστόρημα του Dan Brown "Κώδικας Da Vinci";

Απ.: Παρουσιάζεται κατά τρόπο ανιστόρητο, μυθοπλαστικό βλάσφημο και κακόβουλο. Ο συγγραφέας αρνείται σαφώς την θεότητα του Χριστού. Π.χ., ο Χριστός χαρακτηρίζεται απλά ως «ένας σπουδαίος και ισχυρός άνθρωπος φυσικά, αλλά άνθρωπος θνητός». Η Εκκλησία μας πιστεύει τον Κύριο Ιησού Χριστό ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, χωρίς αμαρτία.

2. Μπορείτε να αναφέρετε ένα παράδειγμα ανιστόρητης προσέγγισης του προσώπου του Χριστού στον "Κώδικα Da Vinci";

Απ.: Σαφώς. Κλασικό παράδειγμα-απόδειξη αποτελεί στο εν λόγω έργο η θέση ότι για πρώτη φορά θεωρήθηκε ως Θεός στην Α' Οικουμενική Σύνοδο και μάλιστα η απόφαση αυτή ήταν αποτέλεσμα ψηφοφορίας. Αντιθέτως είναι γνωστό ότι από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα της Καινής Διαθήκης, όπως και στην Παλαιά, διακηρύττεται και ομολογείται η Θεότητα του Κυρίου.

3. Επιστεύετο ο Χριστός ως Θεός προ της Α' Οικουμενικής Συνόδου;

Απ.: Ασφαλώς, ναι! Ο Απόστολος Πέτρος το ομολογεί "Συ ει ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος". Και ο Κύριος συναινεί. Ο Απόστολος Θωμάς το διακηρύττει: "Ο Κύριός μου και ο Θεός μου". Ο εκατόνταρχος στο Σταυρό τον αναγνωρίζει: "Αληθώς, Θεού Υιός ην ούτος". Ο Απόστολος Παύλος λέγει "του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού". Και η τεράστια πλειονότητα των χριστιανών και προ της Α' Οικουμενικής Συνόδου αναγνώριζε την θεϊκή του φύση.

4. Μπορούσε ο Χριστός να αμαρτήσει;

Απ.: Ποτέ. Η αναμαρτησία του Χριστού είναι απόλυτη, οντολογική. Δεν είναι αναμαρτησία ηθικού απλώς χαρακτήρα που επιτεύχθηκε ύστερα από προσωπικό αγώνα. Την απόλυτη αναμαρτησία του Χριστού μας συνοψίζει πολύ όμορφα ένας ύμνος της εορτής των Θεοφανείων λέγοντας για τον Χριστό μας ότι είναι "ο πάσης επέκεινα καθαρότητος".

5. Υπάρχουν άλλοι ανιστόρητοι ισχυρισμοί μέσα στο έργο;

Απ.: Βεβαίως. Μία ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο ισχυρισμός του συγγραφέα ότι η σημερινή Καινή Διαθήκη είναι αυτή που δημιούργησε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Επιπλέον ανιστόρητος και βλάσφημος είναι και ο ισχυρισμός ότι δήθεν η Εκκλησία απέκρυψε ότι ο Χριστός είχε παντρευτεί την Μαρία την Μαγδαληνή. Εδώ έχουμε έναν ισχυρισμό που ενώ είναι μύθευμα παρουσιάζεται ως γεγονός.

6. Παρήγγειλε ο Μέγας Κωνσταντίνος και χρηματοδότησε μία νέα Βίβλο που θα παρέλειπε τα ευαγγέλια με αναφορές στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του Χριστού;

Απ.: Ασφαλώς όχι! Κατ’ αρχάς δεν ανέθεσε σε κανένα τη συγγραφή νέας Βίβλου. Επίσης, τα Ευαγγέλια, που ήδη συμπεριλαμβάνονταν στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης, ήδη από το 2ο αιώνα, ήταν γεμάτα από αναφορές στα ανθρώπινα –μη διαβλητό- χαρακτηριστικά του Χριστού: πεινά, διψά, κουράζεται, οργίζεται, θλίβεται, ματώνει, πονά, λυπείται, κλαίει.

7. Τί ισχυρίζεται ο συγγραφέας για την Καινή Διαθήκη;

Απ.: Χαρακτηρίζει την Καινή Διαθήκη ως ένα σύνολο από ψευδείς μαρτυρίες που στηρίζεται σε μυθεύματα και κατασκευασμένα στοιχεία. Ο ισχυρισμός αυτός είναι αποκαλυπτικός βεβαίως και από τα κίνητρα του συγγραφέα. Οι μαρτυρίες των Ευαγγελίων έχουν ελεγχθεί και αποδειχθεί επιστημονικά, όσο καμιά άλλη μαρτυρία για κανένα άλλο βιβλίο στον κόσμο.

8. Ποιές άλλες αντιχριστιανικές τοποθετήσεις συναντά κάποιος στο έργο;

Απ.: Συναντά κάποιος στο εν λόγω έργο αναφορές σε αποκρυφιστικές τελετές όπως τις κάρτες Ταρώ, την αριθμολογία και επιπλέον νεοπαγανιστικές απόψεις.


9. Ποιές είναι αυτές οι νεοπαγανιστικές απόψεις;

Απ.: Βλέπουμε αναφορά στο «ιερό θηλυκό» και στη «μεγάλη Θεά» αντιλήψεις που αποτελούν νεοπαγανιστικές τοποθετήσεις. Επιπλέον γίνεται αναφορά στη Γουίκα που είναι μία σύγχρονη μορφή σύζευξης νεοπαγανισμού και αποκρυφισμού.

10. Τί είναι το άγιο Δισκοπότηρο με το οποίο συσχετίζεται το όλο έργο;

Απ.: Τό λεγόμενο "άγιο δισκοπότηρο" είναι ένα μεσαιωνικό μύθευμα διαφόρων εκδοχών. Αυτό το μύθευμα έχει αποκρυφιστική προέλευση και το συναντά και σήμερα κανείς σε διάφορους αποκρυφιστικούς χώρους. Μάλιστα, η αρχική αναφορά των θρύλων στο Δισκοπότηρο δεν αφορούσε στο Ποτήριο του Μυστικού Δείπνου αλλά στην κύλικα μέσα στην οποία ο Ιωσήφ Αριμαθαίας συνέλεξε το αίμα του Χριστού.

11. Γενικά τί συναντά κάποιος χριστιανός σ' αυτό το βιβλίο;

Απ.: Συναντά ένα πλήθος αποκρυφιστικών, νεοπαγανιστικών και νεογνωστικών στοιχείων θεμελιωμένα σε μυθεύματα που έχουν βλάσφημο χαρακτήρα.

12. Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης ανήκουν στα "παλαιότερα χριστιανικά αρχεία";

Απ.: Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης, που ανακαλύφθηκαν το 1947, και όχι "τη δεκαετία του 50" όπως γράφει ο Dan Brown, είναι ιουδαϊκά και δεν έχουν κάτι χριστιανικό. Η σημασία τους έγκειται στο ότι μας παρουσιάζουν μία εικόνα του περιβάλλοντος από το οποίο προήλθε ο Χριστός. Ωστόσο, δεν αναφέρουν πουθενά το όνομα του Ιησού, πόσω δε μάλλον στοιχεία για την υπόστασή του.

13. Υποστηρίζεται ότι ο Ιησούς ως ραββίνος έπρεπε να ήταν νυμφευμένος. Είναι ορθόν;

Απ.: Όχι. Ο ραββινικός ιουδαϊσμός είναι μεταγενέστερος της εποχής του Ιησού, όταν υφίσταντο ακόμη πολυάριθμες και ποικίλες μορφές. Ομάδες όπως οι Εσσαίοι, που έχουν ορισμένα κοινά σημεία με τον Ιησού, διήγον μονήρη βίον.

14. Κύρια πηγή της ιστορικής πραγματικότητος για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού είναι η Καινή Διαθήκη. Έχουμε επιστημονικά την δυνατότητα να αποδεχθούμε την αξιοπιστία της Καινής Διαθήκης;

Απ. Η αξιοπιστία της Καινής Διαθήκης αποδεικνύεται επιστημονικά από:
α' Τόν αριθμό των κωδίκων στους οποίους διασώζεται το κείμενο της Καινής Διαθήκης (περίπου 25.000) και είναι μεγαλύτερος σε ασύγκριτο βαθμό από τον αριθμό των κωδίκων όλων των σωζομένων αρχαίων βιβλίων. Για την Ιλιάδα του Ομήρου σώζονται 643 κώδικες, για την Ιστορία του Θουκυδίδη μόνο 8 και για τα έργα του Ορατίου 500.
β' Τήν αρχαιότητα των κωδίκων που μας σώζουν το κείμενο της Καινής Διαθήκης και υπερτερεί εκείνης των άλλων αρχαίων κειμένων. Οι αρχαιότεροι κώδικες που μας σώζουν το κείμενο της Καινής Διαθήκης (Σιναϊτικός, Αλεξανδρινός, Βατικανός) εγγράφησαν γύρω στο 250 μ.Χ., δηλαδή απέχουν από τον χρόνο συγγραφής του κειμένου αυτού (50-70 μ.Χ.), λιγότερο από δύο αιώνες, ενώ υπάρχει και ο «Πάπυρος 52», που περιέχει τμήμα του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου και χρονολογείται λίγες δεκάδες χρόνια μετά την συγγραφή του. Αντίθετα οι κώδικες της Ιστορίας του Θουκυδίδη, γραμμένης τον 4ο αιώνα π.Χ., χρονολογούνται τον 10ο αιώνα μ.Χ., δηλαδή σώζονται χειρόγραφα μεταγενέστερα αυτής της Ιστορίας κατά δεκατέσσερεις αιώνες.
Εφ' όσον, λοιπόν, κανένας δεν αμφισβητεί την αξιοπιστία και εγκυρότητα των προαναφερθέντων αρχαίων κειμένων, πώς είναι δυνατόν να αμφισβητήσει την Καινή Διαθήκη όταν οι επιστημονικές μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι είναι "το πιο αξιόπιστο βιβλίο σε όλο τον κόσμο" (Greenlee J.H., Introduction to the New Testament Textual - Criticism, Grand Rapids 1964, p. 16);

15. Τί γνωρίζετε για τα Ευαγγέλια των Γνωστικών;

Απ.: Τά λεγόμενα "Ευαγγέλια" της αίρεσης των Γνωστικών είναι μεταγενέστερα χρονικά των τεσσάρων Ευαγγελίων της Καινής Διαθήκης. Ορισμένα από αυτά καθιστούν σημαντική την Μαρία την Μαγδαληνή αλλά πουθενά δεν αναφέρουν ότι είχε συνάψει γάμο με το Χριστό. Επίσης, εναντιούνται περισσότερο στην ανθρώπινη φύση του Χριστού από όσο η Καινή Διαθήκη.

16. Είναι ορθός ο ισχυρισμός ότι η Εκκλησία κατέστειλε ηθελημένα αυτά τα βιβλία;

Απ.: Είναι λάθος να λέμε ότι η Εκκλησία κατέστειλε βιβλία ή ο,τιδήποτε άλλο με το οποίο διαφωνούσε η συνείδηση της πλειοψηφίας των μελών της ως σώμα. Η Εκκλησία, ως σώμα ιστορικό και μυστηριακό του ίδιου του Ιησού Χριστού, δεν συμπεριέλαβε στον κανόνα της Αγίας Γραφής τα βιβλία εκείνα που δεν εξέφραζαν την συνείδηση του τρόπου ζωής και του βιώματος των μελών της, έτσι όπως απέρρεε από την πίστη στο πρόσωπο και το έργο του ιδρυτή της.
Ό,τι δεν βοηθούσε αλλά μάλλον δυσχέραινε την από εδώ κοινωνία με τον Χριστό και τα μέλη της Εκκλησίας του (εν προκειμένω τους Αγίους Του), ό,τι ήταν αντίθετο από αυτό που βίωναν οι ίδιοι οι πιστοί που κοινωνούσαν μυστηριακά μαζί Του, απλώς δεν συμπεριελήφθη στον επίσημο Κανόνα και σχολιάστηκε αρνητικά από τους πατέρες και διδασκάλους των κατά τόπους εκκλησιών, ως όφειλαν φυσικά να κάνουν, προς ενημέρωση του ποιμνίου που τους εμπιστεύθηκε ο Κύριος και οι Απόστολοι. Φυσικά και μπορεί ο καθένας να διατυπώνει ελεύθερα και την διαφορετική του άποψη, αλλά και η ποιμένουσα Εκκλησία έχει χρέος να προειδοποιεί τα παιδιά της για το διαφορετικό στην διατύπωση κειμένων, που δεν εκφράζουν αυτό που η ίδια (Η Εκκλησία ως σώμα Χριστού) ζει και βιώνει δύο χιλιάδες χρόνια τώρα.

17. Ποιές είναι οι «πηγές» από τις οποίες αντλεί τα ανιστόρητα μυθεύματά του ο Dan Brown;

Απ.: Ο Dan Brown, όπως ανακάλυψε η δημοσιογράφος Μαρί Ετσεγκουάν, έχει συλλέξει τις πηγές του από μία ακραία οργάνωση με μεγαλεπήβολα σχέδια που συστάθηκε ως αστική εταιρεία το 1956 με την ονομασία «Ηγουμενείον της Σιών». Η πλαστότητα των πηγών της οργάνωσης αποκαλύφθηκε σε γαλλικό δικαστήριο στην δεκαετία του 1990. Η οργάνωση αυτή κατασκεύασε και προώθησε σειρά εγγράφων που «αποδείκνυαν» δήθεν τον γάμο του Ιησού Χριστού με την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή. Είναι βέβαιο ότι χρησιμοποίησαν στοιχεία της διδασκαλίας των Γνωστικών, των Σταυροφόρων, των Ναϊτών, των Καθαρών και άλλων αιρετικών.


18. Τό «Ηγουμενείο της Σιών» ήταν πραγματική οργάνωση;

Απ.: Τό «Ηγουμενείο της Σιών» ήταν πραγματική οργάνωση, καταχωρηθείσα στα Αρχεία από τον Pierre Plantard, ο οποίος υποστήριζε ότι ήταν βασιλικός Μεροβίγγιος απόγονος. Ωστόσο η ιστορική υπόστασή του δεν είναι αξιόπιστη προ του έτους 1956. Ο ίδιος ο Plantard παραδέχθηκε, κατά την διάρκεια δίκης το έτος 1993, ότι τα έγγραφα στην Βιβλιοθήκη των Παρισίων ήταν πλαστά.

19. Τί κρύβεται ιδεολογικά πίσω από τα αναφερόμενα στον “Κώδικα Da Vinci”;

Απ.: Τα ανιστόρητα μυθεύματα του έργου αυτού επιδιώκουν να προβάλουν την ακραία αντίληψη ότι η σωτηρία επιτυγχάνεται μέσω της αριστοκρατικής, βιολογικής η συγγενικής σχέσης του ανθρώπου με το Χριστό η τους υποτιθεμένους γενεαλογικούς απογόνους του. Πρόκειται, δηλαδή, για ρατσιστική προσπάθεια των αποκρυφιστικών κύκλων της Ευρώπης να επιβάλουν μία δήθεν θρησκευτική και εξ αίματος, απευθείας από τον Ιησού Χριστό, αριστοκρατία. Μία τέτοια αντίληψη είναι επικίνδυνη και για την κοινωνία, γιατί εισάγει ακραία και ρατσιστικά στοιχεία, γι’ αυτό πρέπει όσοι αντιτίθενται στον ρατσισμό, να την καταδικάσουν.

20. Υπήρχε δίπλα στο Θεό η λατρεία μιας θηλυκής θεότητας, η οποία στο μυθιστόρημα αντιπροσωπεύεται από την Μαρία την Μαγδαληνή;

Απ.: Ο Θεός δεν έχει εκ φύσεως φύλο, δεν είναι ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα, αλλά πνεύμα. Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για αιώνιο θηλυκό η για θηλυκή θεότητα διότι τέτοιες αντιλήψεις είναι τελείως ανθρωποπαθείς και πηγάζουν από την προϊστορική και ειδωλολατρική αρχαιότητα και την μυθοπλαστική διάθεση του συγγραφέα.

21. Μπορούμε, αναφερόμενοι στο Θεό, να κάνουμε λόγο γιά τό «φύλο» Του;

Απ.: Η διατύπωση του «Θεού» στις γλώσσες των ανθρώπων, είναι καθαρά συμβατική γλωσσική ανθρώπινη δραστηριότητα και δεν έχει καμία σχέση με τις ιδιότητες του Θεού. Στις αρχαίες ανδροκρατούμενες κοινωνίες, φυσικό ήταν, οι περισσότερες διατυπώσεις του γραπτού και προφορικού λόγου να έχουν άρρενα εκφορά και γραμματικό γένος. Ίσως το ορθότερο θα ήταν η εκφορά ως ουδετέρου γένους, δηλαδή ως το «Θείον», αποφεύγοντας το άρρεν «Θεός» ή το γελοίο ίσως στη διατύπωση φεμινιστικό «Θεά», εφόσον κιόλας, «πνεύμα (εστίν) ο Θεός». Στην χριστιανική μας όμως εποχή, πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι ο Θεός δεν είναι πλέον μόνον πνεύμα, με την έννοια, ότι σαρκώθηκε και φανερώθηκε σ' εμάς ως άνθρωπος, έχοντας κατ' άνθρωπον και συγκεκριμένο φύλο (Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε ως άρρεν). Βέβαια ο Ιησούς Χριστός προσέλαβε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση (άρρεν και θήλυ), αυτήν δηλ. του Αδάμ, πριν τους χωρίσει ο Θεός σε άνδρα και γυναίκα στον παράδεισο. Φαινομενικά, όμως, ο ιστορικός Χριστός ήταν άνδρας. Και εμείς που νιώθουμε το θείον πλέον, όχι γενικά και αόριστα, όπως οι ανατολικές θρησκείες, αλλά ως Θεό προσωπικό, φανερωθέντα εν ημιν και ως οικείο πρόσωπο, το γένος της γλώσσας και η ανθρώπινη σχετικότητα μας οδηγούν στην γλωσσική διατύπωση της άρρενος εκφοράς της ιδιότητος του Θείου.

22. Είναι ορθός ο ισχυρισμός ότι η Εκκλησία υποτιμά τη γυναίκα;

Απ.: Ασφαλώς όχι! Η γυναίκα είναι ισότιμη με τον άνδρα μέσα στην Εκκλησία, αλλά βεβαίως όχι ίδια με τον άνδρα. Όπως και ο άνδρας δεν είναι ίδιος, αλλά διαφορετικός από την γυναίκα! Δεν τίθεται δηλαδή θέμα καλύτερου και χειρότερου, ανώτερου και κατώτερου. Απλώς, κατά την διάρκεια των αιώνων η Εκκλησία κλήθηκε να αντιμετωπίσει μία κατάσταση όπου η γυναίκα αλλά και το παιδί αντιμετωπίζονταν ως res στην ρωμαϊκή κοινωνία των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Η Εκκλησία πάλεψε από τον πρώτο καιρό να το αλλάξει αυτό, αλλά όπως όλα τα κατεστημένα πράγματα και απόψεις μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλάζουν με σχετικά αργούς ρυθμούς, έτσι κι αυτό. Πού αλλού όμως, εκτός από τις διδαχές της Εκκλησίας, οφείλεται σήμερα η τεράστια πρόοδος που έχει συντελεστεί, τουλάχιστον στην χριστιανική Δύση, σ' αυτόν τον τομέα των δικαιωμάτων της γυναίκας, του παιδιού και γενικά των ανθρώπων; Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός τίμησε την γυναίκα πρώτον ως μητέρα Του, δεύτερον ως μαθήτριά του, τρίτον ως βοηθό και διάκονό Του στην αποστολή Του. Ο δε Απόστολος Παύλος την εξύψωσε στις επιστολές Του και την τίμησε στο πρόσωπο αρκετών συνεργάτιδών του. Σε ό,τι αφορά στο θέμα της ιεροσύνης των γυναικών στην Ορθόδοξη, την Καθολική και τις προχαλκηδόνιες Εκκλησίες, είναι ξεκάθαρο, ότι δεν τίθεται ως θέμα κατωτερότητος ή υποτίμησης της γυναίκας, αλλά ως θέμα και ζήτημα διαφορετικής διακονίας και ταλάντου! Η γυναίκα διακονεί μέσα στην Εκκλησία από θέσεις εξίσου σημαντικές, ενώ έχει από την φύση και το Θεό το ύψιστο προνόμιο και υπούργημα να γίνεται μητέρα Κληρικών και να τους ανατρέφει εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου!

23. Η «αλήθεια» αυτή εκδιώχθηκε από τα ευαγγέλια αργότερα από τον Άγιο Κωνσταντίνο, σε συνεργασία με τους άνδρες ιερείς και με τους νόμους του κράτους επιβλήθηκε ο Χριστός ως Θεός;

Απ.: Οι αλήθειες που περιγράφουν και διδάσκουν τα Ευαγγέλια δεν είναι εφεύρεση του Αγίου Κωνσταντίνου, ο οποίος άλλωστε, παράλληλα με την εύνοιά του προς τον Χριστιανισμό, είναι τεκμηριωμένο ότι δεν καταπολέμησε την ειδωλολατρική θρησκεία. Στην εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου η Εκκλησία είχε σχεδόν διαμορφώσει την δογματική της διδασκαλία για τον Τριαδικό Θεό, το πρόσωπο και την θεανθρώπινη φύση του Κυρίου κ.λπ. Εκατομμύρια άνθρωποι ήσαν χριστιανοί η είχαν ήδη πεθάνει βασανιζόμενοι στα αμφιθέατρα και τις ρωμαϊκές αρένες και σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης, γιατί πίστευαν στον Χριστό ως Θεό.

24. Ποιά είναι η πραγματικότητα γύρω από το πρόσωπο της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής;

Απ.: Η Μαρία η Μαγδαληνή νομίζω ότι είναι μία εκ των βασικών αποστόλων στην Ιερά Γραφή. Δυστυχώς, η μορφή της αμαυρώθηκε στη Δύση λόγω της εσφαλμένης της συνδέσεως από τον Πάπα Γρηγόριο το Μέγα (591) προς εκείνη της πόρνης που άλειψε τον Κύριο με μύρα, θέση την οποία, παρεμπιπτόντως η Καθολική Εκκλησία απέρριψε το έτος 1969 στη Β΄ Βατικανή Σύνοδο. Η Μαρία είναι μία εκ των πολλών αγίων γυναικών, οι οποίες θα ήταν πραγματικά καλό να προβάλλονται ως λίαν αναγκαία πρότυπα ρόλων. Η ίδια η Αγία Γραφή αλλά και η παράδοση της Εκκλησίας, μας διδάσκει ότι η Μαρία η Μαγδαληνή, ευεργετηθείσα από τον Κύριο, αφού την θεράπευσε από σοβαρότατη δαιμονική προσβολή (επτά δαιμόνια εξέβαλε αυτής) έγινε η πιο πιστή μαθήτριά Του. Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, υπήρξε πιστή κατά πάντα, έως το τέλος στον διδάσκαλο και ευεργέτη της, έχοντας την τόλμη και το θάρρος να μεταβεί ως μυροφόρα στο μνημείο, να αξιωθεί να δει πρώτη τον αναστημένο Κύριο, να μεταδώσει πρώτη το μήνυμα της Αναστάσεως στους άλλους μαθητές, να αναλάβει Ιεραποστολή έως την Ρώμη, να κηρύξει πρώτη τον Χριστό στό Ρωμαίο Αυτοκράτορα και να μαρτυρήσει έως θανάτου για την αλήθεια του Ευαγγελικού μηνύματος, της οποίας υπήρξε αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς, έτσι ώστε να έχει την τιμή στην συνείδηση της Εκκλησίας να παραμένει ως Ισαπόστολος και μεγάλη Αγία. Έτσι μόνον και καθόλου διαφορετικά δεν πρέπει, δεν μπορούμε, και δεν μας δίδεται το δικαίωμα από καμία ιστορική η Εκκλησιαστική πηγή, να δούμε και να θεωρήσουμε την Μαγδαληνή.

25. Μιά τελική επισήμανση;

Απ.: Είναι χρήσιμο να επαναλάβουμε τους λόγους του Αποστόλου Παύλου «Ως ουν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και επικοδομούμενοι εν αυτώ και βεβαιούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες, εν αυτή εν ευχαριστία. Βλέπετε μη τι υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν». (Κολ. 2, 6-8).


 


Η κατασκευή της ιστοσελίδος έγινε από τον Κλάδο Διαδικτύου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναπαραγωγή του περιεχομένου χωρίς την γραπτή έγκριση του Οργανισμού.
Copyright(c) 2004

WebDesign by TemplatesBox